Przewlekła Obturacyjna Choroba Płuc, na którą choruje około 380 milionów ludzi, jest jedną z najczęstszych przyczyn umieralności i inwalidztwa. Wiele osób mających objawy POChP nie wiąże ich z tą chorobą i zwleka z wizytą u lekarza, co opóźnia rozpoczęcie leczenia. Faktem jest, że objawy choroby mogą być nieswoiste. Kluczowe znaczenie ma tutaj to, czy osoba obserwująca u siebie niepokojące reakcje organizmu, znajduje się w grupie ryzyka Przewlekłej Obturacyjnej Choroby Płuc.
Co wywołuje POChP?
POChP to choroba układu oddechowego spowodowana stanem zapalnym wywołanym długotrwałą ekspozycją na szkodliwe czynniki środowiskowe – między innymi pyły, gazy i dym tytoniowy.
Choroba prowadzi do ograniczenia przepływu powietrza w drogach oddechowych i pęcherzykach płucnych, czego konsekwencją jest przewlekłe niedotlenienie. POChP ma negatywny wpływ na wszystkie funkcje życiowe, dlatego współcześnie uznaje się ją za chorobę ogólnoustrojową.
Palenie wyrobów tytoniowych – najważniejszy czynnik ryzyka choroby
Przewlekła Obturacyjna Choroba Płuc budzi jednoznaczne skojarzenia z osobami nałogowo palącymi wyroby tytoniowe. Rzeczywiście, stanowią one najliczniejszą grupę ryzyka POChP. Trzeba przy tym podkreślić, że choroba może się rozwinąć zarówno u aktywnych palaczy, jak i u osób, które rzuciły nałóg lub są narażone na bierne palenie.
Dym tytoniowy zawiera mnóstwo toksyn, które działają drażniąco na drogi oddechowe. Stanowi to kluczowy czynnik ryzyka Przewlekłej Obturacyjnej Choroby Płuc, stąd podstawą profilaktyki POChP pozostaje unikanie wyrobów tytoniowych.
Zanieczyszczenie powietrza
Choć w większości rozwiniętych krajów świata systematycznie maleje odsetek osób używających wyrobów tytoniowych, to problem POChP nie został rozwiązany. Obecnie coraz ważniejszym czynnikiem ryzyka tej choroby jest zanieczyszczenie powietrza.
Osoby, które mieszkają w regionie charakteryzującym się niską jakością powietrza, notorycznie narażone na wdychanie pyłów zawieszonych i toksyn tworzących zjawisko smogu, stanowią drugą, coraz liczniejszą grupę ryzyka zachorowania na Przewlekłą Obturacyjną Chorobę Płuc.
Niekorzystne czynniki występujące w środowisku pracy
Na zachorowanie na Przewlekłą Obturacyjną Chorobę Płuc są narażone również te osoby, które mają codzienny kontakt ze szkodliwymi czynnikami środowiskowymi w swoim miejscu pracy – przede wszystkim z pyłem, oparami chemicznymi czy różnego rodzaju preparatami w aerozolu.
Można tutaj wymienić przedstawicieli takich zawodów, jak: górnik, hutnik, rolnik, mechanik samochodowy, metalurg, pracownik zakładów chemicznych, ale też sprzątaczka, kosmetyczka czy fryzjerka.
Objawy POChP, których nie należy bagatelizować
Przewlekła Obturacyjna Choroba Płuc może się przez długi czas rozwijać bezobjawowo lub dawać tylko skąpe, nieswoiste objawy. Ważne jest zatem, aby osoby po 40. roku życia, które należą do grupy ryzyka POChP, nie lekceważyły nawet z pozoru mało istotnych sygnałów wysyłanych przez organizm.
Do podstawowych objawów POChP zaliczymy:
- Przewlekły kaszel, który utrzymuje się przez długi czas, nie ma ustalonej przyczyny, nie ma charakteru napadowego (jak przy astmie) i nasila się pod wpływem czynników drażniących (pyły, gazy, dym tytoniowy etc.).
- Duszność,pojawiająca się zarówno w trakcie, jak i po wysiłku fizycznym, a nawet w fazie spoczynkowej (co może już sugerować zaawansowane stadium choroby).
- Odkrztuszanie plwociny, czyli gęstej wydzieliny z płuc, czasem o ropnym charakterze.
- Obniżoną tolerancję wysiłku, czyli męczliwość, wolną regenerację, z czasem także problemy z wykonywaniem podstawowych czynności dnia codziennego.
O objawach POChP czytaj też na stronie internetowej https://oddychajmy.pl/objawy-pochp/.
Gdzie się zgłosić w przypadku podejrzenia choroby?
Jeśli podejrzewasz u siebie Przewlekłą Obturacyjną Chorobę Płuc, to nie zwlekaj z wizytą u lekarza. Na początek skonsultuj się z lekarzem rodzinnym (w przychodni POZ), który zbierze wywiad, przeprowadzi podstawowe badanie osłuchowe i podejmie decyzję, czy wskazane jest skierowanie Cię do specjalisty – lekarza pulmonologa.
Ewentualna dalsza diagnostyka w kierunku POChP będzie prowadzona pod nadzorem poradni pulmonologicznej. Podstawowym badaniem diagnostycznym jest spirometria, która pozwala m.in. stwierdzić obecność utrwalonego zwężenia oskrzeli – objawu będącego podstawą do rozpoznania POChP.
Dodajmy również, że POChP to choroba, której nie można wyleczyć, gdyś skutkuje nieodwracalnymi zmianami w drogach oddechowych i pęcherzykach płucnych. Leczenie ma natomiast na celu złagodzenie objawów choroby i tym samym danie choremu szansy na samodzielne funkcjonowanie i zachowanie relatywnie dobrego komfortu życia.
