Choroba Leśniowskiego-Crohna to nieswoiste zapalenie jelit, które może obejmować każdy odcinek przewodu pokarmowego – od jamy ustnej aż do odbytu. Schorzenie to jest diagnozowane zarówno u dzieci, dorosłych, jak i osób starszych, ma charakter przewlekły z naprzemiennie występującymi okresami zaostrzeń i remisji. Dokładna przyczyna choroby nie została dotychczas jednoznacznie ustalona – istnieją natomiast przesłanki wskazujące na istotny wpływ mikrobioty jelitowej modyfikowanej przez czynniki środowiskowe, w tym szczególnie dietę. Współczesna medycyna nie dysponuje metodą leczenia, która pozwalałaby całkowicie wyleczyć to schorzenie. Dostępne są jednak skuteczne metody diagnostyczne (np. badanie kolonoskopii) i nowatorskie sposoby leczenia, które pozwalają znacząco zredukować objawy choroby. W poniższym artykule wyjaśniamy najważniejsze kwestie związane z leczeniem choroby Crohna.
Choroba Leśniowskiego-Crohna – objawy i rozpoznanie
Choroba Leśniowskiego-Crohna charakteryzuje się zmianami zapalnymi w przewodzie pokarmowym, które najczęściej są lokalizowane w końcowym fragmencie jelita krętego i początkowym odcinku jelita grubego (w okolicach zastawki Bauhina). U niektórych pacjentów choroba może zajmować także inne fragmenty jelit, znacznie rzadziej jest diagnozowana w przełyku, żołądku czy dwunastnicy. Zapaleniu Leśniowskiego-Crohna towarzyszą często zmiany okołoodbytnicze – szczelina odbytu, ropnie lub przetoki.
Objawami alarmującymi o konieczności wizyty w centrum medycznym w celu przeprowadzenia szczegółowej diagnostyki są przede wszystkim nawracające biegunki, częste bóle brzucha, gorączka, niezamierzona utrata masy ciała, a także krwawienie z przewodu pokarmowego czy wspomniane wyżej zmiany okołoodbytnicze, które u części pacjentów stanowią pierwszy symptom choroby.
Rozpoznanie choroby zaczyna się od szczegółowego wywiadu, a także badań laboratoryjnych krwi i kału, które pomogą określić nasilenie choroby oraz wykryć i ustalić stopień niedoborów. W następnym kroku pacjenci kierowani są często na badania endoskopowe takie jak badanie gastroskopii czy endoskopia kapsułkowa – w zależności od stanu konkretnej osoby. W niektórych przypadkach konieczne może okazać się także wykonanie badań obrazowych (USG, TK, MR) w celu oceny grubości ściany jelita i szerokości światła i uwidocznienia w ten sposób zmian trudnych do ocenienia w badaniu endoskopowym, takich jak ropnie, przetoki czy zwężenia.
Leczenie choroby Crohna
Leczenie choroby Crohna może przebiegać nieco inaczej w zależności od jej lokalizacji i stopnia nasilenia. Aktualnie za najskuteczniejszą metodę leczenia uznaje się terapię lekami biologicznymi, które podawane są pacjentom najczęściej w postaci kroplówki bądź zastrzyku. Ich zastosowanie pozwala osiągnąć stabilną remisję choroby u osób z umiarkowanymi i ciężkimi zaostrzeniami choroby Leśniowskiego-Crohna.
Leki biologiczne w leczeniu choroby Crohna odznaczają się nie tylko wysoką skutecznością, ale okazują się również bezpieczniejsze dla pacjentów niż terapia pierwszego rzutu tradycyjnie stosowanymi preparatami mesalazyny, kortykosteroidy lub lekami immunosupresyjnymi. Leczenie biologiczne wdraża się przede wszystkim u pacjentów, których stan nie ulega poprawie mimo przyjmowania wysokich dawek kortykosteroidów i/lub immunosupresyjnych. Lekarze decydują się na tę metodę leczenia choroby Crohna również w przypadku pacjentów skarżących się na uciążliwe objawy uboczne tradycyjnej terapii.
