Badacze, w okresie dwóch lat, porównali w grupie 307 otyłych osób (średnia wieku 45,5 lat, BMI-36 kg/m2, bez schorzeń towarzyszących) skuteczność dwóch rodzajów diet:
- klasycznej diety redukcyjnej z niską zawartością tłuszczu
- diety określanej jako dieta Atkinsa, niskowęglowodanowej.
W diecie niskowęglowodanowej, opartej na nielimitowanym spożyciu tłuszczów i białek, w początkowym okresie pozwalano na spożycie węglowodanów, pochodzących głównie z warzyw, w ilości nie przekraczającej 20 g/dobę, a następnie zwiększano ilość dozwolonych węglowodanów o 5 g/tydzień, do ustabilizowania redukcji masy ciała.
Podstawą diety niskotłuszczowej było ograniczenie ilości spożywanych kalorii do 1200 -1800 kcal/dobę.
Po dwóch latach stwierdzono w obu grupach istotną redukcję masy ciała, wynoszącą ca 7%. Po 24 miesiącach większą redukcję ciśnienia rozkurczowego stwierdzono w grupie diety Atkinsa. W pierwszych sześciu miesiącach w grupie diety Atkinsa stężenie cholesterolu LDL wzrosło, by następnie stopniowo obniżyć się po dwóch latach poniżej poziomu wyjściowego. Stężenia cholesterolu LDL w grupie diety klasycznej ulegały stopniowemu zmniejszeniu, a po dwóch latach nie stwierdzono w tym zakresie różnic pomiędzy obydwoma grupami. Istotnie zmalały w obu grupach stężenia cholesterolu VLDL, natomiast wzrosły stężenia cholesterolu HDL. W obu grupach sucha masa ciała uległa zmniejszeniu o 7%, a zawartość tkanki tłuszczowej od 11do 20%.
Porównywane diety wykazały się podobną skutecznością w zakresie redukcji masy ciała.
Opracowano przez lek. med. Anita Bania na podstawie: G.D. Foster et al. Weight and metabolic outcomes after 2 years on a low-carbohydrate versus low-fat diet. A randomized trial, Ann Intern Med 2010;153:147
