Jednym z często spotykanych współcześnie problemów alergologicznych dotykających osoby w różnym wieku, a zwłaszcza dzieci jest alergia na zwierzęta futerkowe, w tym w sposób szczególny koty i psy. Zdarzają się jednak także przypadki uczulenia na inne rodzaje futerkowców na przykład świnki morskie. Pomimo tego iż wskazuje się, że inne zwierzęta futerkowe uczulają, za najsilniejsze alergeny odzwierzęce uznaje się Canis familiaris, czyli te, które umiejscowione są między innymi w: futrze, włosach, sierści czy psiej surowicy. Bardzo dużą dawkę środka alergennego zawiera także psia ślina.
W przypadku alergii pochodzącej od psa wskazuje się, że głównym alergenem jest tak lipokalina inaczej Can f 1 stanowiąca białko, które jest wydzielane przez gruczoły językowe Ebnera. W literaturze fachowej z zakresu alergologii wskazuje się, że białko to jest obecne przede wszystkim w: ślinie, surowicy oraz włosach.
Teoretyczne podstawy dotyczące zagadnienia związanego z alergią na psa
Według danych szacunkowych zebranych przez Towarzystwo Kynologiczne na świecie żyje około ośmiuset różnych ras psów, które są zróżnicowane względem siebie pod kątem występowania u nich alergenów. Co ciekawe, różnice dotyczące zawartości czynnika przyczyniającego się do wystąpienia alergii są także zauważalne w obrębie tego samego gatunku, ponieważ jedne psy uczulają bardziej drugie mniej. Z badań prowadzonych przez naukowców wynika również, że silniej niż samice uczulają psy, a także osobniki starsze.
Kolejna ważna informacja to wskazanie, że psi włos sam w sobie nie jest konkretnym źródłem alergenów, bowiem to opłaszczone wokół psiego włosa alergeny uczulają podczas konktaktu ze skórą człowieka. Przybierają one często postać alergenów wziewnych inaczej lipokaliny. Szczególnie dużą ilość tego rodzaju alergenów można odnaleźć w sierści psa, którą stanowią nie tylko włosy, ale również wydzieliny pochodzące z gruczołów oraz fragmenty naskórka.
W sierści psa mogą także znajdować się czynniki pochodzące z psiej śliny oraz alergeny o charakterze poza zwierzęcym. Oznacza to, że sierść psa jest uczulająca ze względu na to, iż zawiera w sobie roztocza kurzu domowego i siedliska różnego rodzaju pasożytów.
Dobre, czyli hipoalergiczne rasy psów
Pomimo tego iż wskazuje się, że psy to najbardziej uczulające zwierzęta, istnieją rasy określane jako hipoalergiczne, czyli nieuczulające. Według teorii Amerykańskiego Towarzystwa Kynologicznego nie istnieją rasy hipoalergiczne, a jedynie takie, które wykazują się dużo niższym potencjałem alergizującym. Ten potencjał mierzony jest względem tych ras, które określane są jako bardzo uczulające. Do rasy o mniejszym potencjale alergizującym zalicza się przede wszystkim: irlandzkiego spaniela wodnego, kerry blue terriera, sznaucera, bedlington teriera, pudla, maltańczyka, iris soft coated wheaten teriera oraz bichon frise. W grupie też znajdują się także rasy klasyfikowane jako skąpo owłosione, do których zalicza się nagiego psa meksykańskiego oraz grzywacza chińskiego.
Na temat ras psów hipoalergicznych wypowiedzieli się także prowadzący badania weterynaryjne. Ich zdaniem bardzo małe stężenie psiego alergenu uczulającego występuje u labradora retrievera. Z kolei najbardziej uczulającą rasą jest Yorkshire terier.
Przeciwdziałanie alergii na psa
W literaturze przedmiotu czytamy, że najskuteczniejszym środkiem zapobiegającym wystąpieniu alergii na psa jest unikanie jakiegokolwiek kontaktu z tego rodzaju zwierzęciem. W wielu przypadkach stosowana jest także immunoterapia swoista określana inaczej odczulaniem oraz farmakoterapia.
Jeśli chodzi o stosowanie farmakoterapii jako sposobu leczenia, trzeb wskazać, że jego rodzaj jest uzależniony od objawów, które występują u pacjentów. Głównym sposobem leczenia w farmakoterapii jest podawanie pacjentom czterech rodzajów leków, do których należą: glikokortykosteroidy w postaci wziewnej oraz donosowej, kromony aplikowane w postaci kropli do oczu, doustne leki przeciwhistaminowe, a także leki przeciwhistaminowe zawierające w sobie substancję czynną nazywaną desloratadyną.
W przypadku, jeśli pacjent zostaje poddany immunoterapii alergenowej, czyli odczulaniu, musi liczyć się z tym, że w przypadku alergii odzwierzęcej rezultaty terapii są mniej zadowalające niż w przypadku alergii wynikającej z kontaktu z roztoczami kurzu domowego, pyłkami traw oraz drzew.
Dane szacunkowe dotyczące występowania alergii na psy
Ze statystyk prowadzonych przez różne towarzystwa epidemiologiczne wynika, że alergię na psa posiada około ośmiu procent ogólnej populacji. W mniejszym stopniu dotyczy on pacjentów pomiędzy siódmym a ósmym rokiem życia. Najbardziej narażone są dzieci w wieku od jedenastego do dwunastego roku życia, co stanowi około dziesięć procent wszystkich uczulonych na ten rodzaj alergenu.
Wysoki odsetek występowania alergii na psy we współczesnych czasach świadczy o tym, że rodzice powinni stawać się coraz bardziej świadomi i zapobiegać wszystkim możliwym sytuacjom związanym z zagrożeniem alergenami pochodzącymi od psa.
